Moje wakacje i przepis na szczęśliwe życie...

 

Miałam piękne wakacje... Trzy tygodnie w Bułgarii, tydzień na Kaszubach, tydzień w Karkonoszach. W końcu rozwinęłam się fotograficznie idąc na warsztaty Magdy Wasiczek i Karola Nienartowicza, gdzie poznałam fantastycznych ludzi. W te wakacje od pierwszego dnia wolnego czułam się jak zerwana ze smyczy. Chciałam chłonąć świat całą sobą i zachłysnąć się nim. Przez ostatnie dwa lata nie miałam czasu dla siebie, dla rodziny. Nie miałam czasu by spać, jeść, spokojnie podyskutować z dziećmi. Siedziałam non stop przed komputerem marudząc. Do tego doszło osłabienie związane z COVIDem i boreliozą. Zrezygnowałam z tego co mogło mnie wykończyć... Poukładałam ten chaos. Zaczęłam dbać bardziej o siebie. Środowisko szkolne nie należy do najłatwiejszych, człowiek wciąż się stara, robi wszystko jak trzeba, a wciąż czuje się jak na placu boju, gdzie zagrożenie może przyjść z każdej strony - od uczniów, rodziców i współpracowników niestety... Non stop ktoś cię krytykuje bezpodstawnie, ocenia, jest z ciebie niezadowolony - to bardzo obciążające psychicznie i niewielu to wytrzymuje. Mało jest chwil kiedy dostajesz pochwałę, kiedy ktoś mówi, że zrobiłeś dobrą robotę. Mnie się to zdarzyło na koniec roku szkolnego, kiedy uczniowie i rodzice mi dziękowali za moją pracę, chwalili moje zaangażowanie i profesjonalizm, a nauczyciele ciepło żegnali mnie jako wicedyrektora szkoły. To wzruszające chwile, które ze mną zostaną na zawsze. Niestety mam świadomość, że ta szkolna, nieprzyjemna walka z niektórymi powróci 1 września, ale teraz do niej łapię dystans i czuję się o wiele silniejsza. W wakacje w końcu mogłam odechnąć. Początkowo czułam się zagubiona - że jak niby... nikt nie dzwoni, nic ode mnie nie chce, nic nie muszę? W te wakacje zrozumiałam co się liczy w życiu najbardziej, czego chcę, a czego nie chcę. W te wakacje były też smutne chwile - pochowałam przyjaciół, dowiedziałam się o ich poważnych chorobach... Wiem, że całe życie poświęcili innym, często rezygnując z samych siebie. Uznałam, że nie pójdę tą drogą... Czasem trzeba zacząć bardziej myśleć o sobie. Czytając wpis Magdy Gorzkowskiej też postarałam się zebrać myśli w podobny sposób. Po czterdziestce człowiek jest jak oszlifowany diament z bagażem doświadczeń i błędów… I w końcu dochodzi do właściwych wniosków i może też radzić innym.

Przepis na życie szczęśliwe

- w moim życiu dominują takie emocje jakie chcę żeby dominowały - nie wstydzę się ich,

- nie tworzę problemów, których nie ma,

- staram nie martwić się na zapas,

- żyję tu i teraz,

- dbam o swoją wolność,

- dbam o zdrowie swoje i bliskich,

- doceniam to co mam,

- kocham ludzi i zwierzęta,

- pielęgnuję przyjaźnie,

- problemy traktuję jako lekcje i wyzwania,

- staram się utrzymywać równowagę we wszystkich sferach - równoważę pracę i czas wolny,

- nawet w najgorszej sytuacji staram się dostrzegać plusy i mam świadomość, że zawsze może być gorzej,

- nie marnuję energii na niepotrzebne rzeczy, nieodpowiednich ludzi,

- toksycznych ludzi i głupców omijam z daleka ale z uśmiechem na twarzy,

- wampirom energetycznym nie wchodzę w drogę lub mówię im dość,

- nie zaśmiecam głowy niepotrzebnymi informacjami,

- robię rzeczy, które sprawiają mi radość i rozwijają mnie,

- nie postępuje wbrew sobie,

- potrafię odpuszczać, zrezygnować z czegoś co mi nie daje satysfakcji,

- nie przekonuję przekonanych - olewam,

- żyję tak, by mi było dobrze, a nie by zadowalać innych,

- czuję, że jestem fajna i zasługuję na dobroć, życzliwość i miłość bez względu co sądzą o mnie inni,

- mam dystans,

- nie biegam za pieniądzem,

- biegam po lasach, w przyrodzie i dziczy - co mi daje oddech i poczucie wolności,

- daję sobie czas na sen i wypoczynek,

- oglądam mało telewizji - ograniczam się do faktów, a nie plotek, sensacji i pomówień,

- nie przywiązuję się do niczego,

- nie zawiszczę, nie zazdroszczę, jestem życzliwa - dobrze życzę innym i cieszę się ich szczęściem,

- nie patrzę wstecz, nie rozpamiętuję krzywd,

- skupiam się na dawaniu i dzieleniu wszystkim co mam z innymi,

- minimalizuje materię w moim życiu,

- dom traktuję jak noclegownię, a świat jak ogród w którym przesiaduję,

- wiem, że nie muszę nikomu niczego udowadniać,

- nie spinam się i nie zafiksowuję - każdy ma swoje przeznaczenie, które i tak się wypełni bez względu na to czy masz ciśnienie,

- jestem sobą,

- czerpię przyjemność z pracy,

- wierzę, że do odważnych świat należy, więc staram się być odważna, otwarta i szczera,

- wstaję wcześnie rano każdego dnia, podejmując wysiłek i angażując się całym sercem we wszystko co robię, ale nigdy nie kosztem własnego zdrowia, szczęścia i rodziny,

- żyję w zgodzie ze swoimi zasadami, choć są momenty w życiu, że o powyższych zapominam.